Vanmorgen om 8uur vertrokken we uit Brest, met als plan om in Camaret enkele uren te ankeren, om dan tegen 17:00 verder te varen en onze oversteek naar Spanje te varen. De doorvaart van de Raz de Sein kan zelfs bij kalm weer voor spektakel zorgen. Er wordt aangeraden om steeds op slack water te passeren.

Maar hoe gaat dat met plannen bij het zeilen? Welja, ze zijn heel erg gevoelig aan weersvoorspellingen. En dus besloten we om Camaret sur Mer binnen te varen en ipv te dobberen of urenlang op motor te varen, te genieten van alles wat Bretagne te bieden heeft.

Dushi deed niet moeilijk over een wijziging van de planning en stond als eerste op de steiger om alweer een nieuwe plek te ontdekken.

Camaret heeft een haven die deels droogvalt bij laag water, wat altijd mooie foto’s oplevert. Voeg daarbij een schitterend zonnetje, wat oude houten schepen die op hun kant in het slijk liggen te wachten op restauratie, typisch Franse huizen met door zon en zee verbleekte luiken, smalle straatjes met talloze kunstgalerijtjes, terrasjes aan de haven zonder plat commercieel toerisme en je bent meteen vergeten dat je eigenlijk nog enkele dagen op zee had moeten zitten.

We vertrokken gisterochtend uit Aber Wrac’h met een vrij gladde zee en weinig wind. We hebben dus grote stukken op motor afgelegd. Die doet het intussen gelukkig terug zoals vanouds feilloos!

We varen niet te ver in zee en kunnen de mooie rotsenkust goed zien. De vuurtorens en stenen boeien zijn mooi om te zien vanop het water. De lucht is helder blauw en er zijn weer spectaculaire wolken. Net als Bart zegt dat er op deze plek ook redelijk wat dolfijnen zitten zien we ze verder weg voor de boeg van een boot die net na ons is uitgevaren opspringen. Jammer dat de beestjes een verkeerd schip uitgekozen hebben. Ze blijven minutenlang met de boot meezwemmen.

Iets na de middag leggen we aan in een van de twee jachthavens van Brest. Marina du château, klinkt chique hé. Het is een relatief grote jachthaven, met op de kade verschillende restaurants. We plannen om hier twee nachten te blijven. Er wordt flink wat wind voorspeld voor vandaag en dan liggen we liever veilig.

De havenmeester vertelt ons dat het stadscentrum op een dik kwartier lopen ligt en na een dutje waar we allebei precies aan toe zijn trekken we de stad in. Tegelijkertijd Dushi wat beweging gunnen en scouten waar er supermarkten zijn.

Blijkt dat de dichtstbijzijnde op 5 min lopen een Leclerc Drive in is. Ik geef ’s avonds nog de bestelling via het internet (wat hier in tegenstelling tot de meeste ander haven die we al passeerden goed werkt) door, zodat Bart deze vandaag kan ophalen met de elektrische step. Die heeft al zijn nut bewezen de voorbije weken! Ik probeer er rekening mee te houden dat we voor drie dagen voeding moeten meenemen als we de golf van Biscaye willen oversteken, en dat het voor Bart transporteerbaar moet blijven.

Groot is mijn verbazing dan ook als hij terugkomt met 18 flessen water. Jawel, ik dacht dat ik drie flessen had besteld, maar het waren drie pakken van 6 flessen. Een goed en zeer efficiënt systeem, maar in het vervolg toch beter uitkijken 🙂

Intussen ‘poeiert’ de wind hier effectief al flink door +/-25 kts met uitschieters. En er komt tegen vanavond toe nog meer aan. Deze wind zorgt ervoor dat de golven voor morgen heel hoog gaan staan. We houden het in het oog en gaan dus onze eerste grote oversteek nog wat uitstellen.

Iets na de middag kwamen we aan in Aber Wrac’h. De golven onderweg waren indrukwekkend, maar gelukkig zat er 10 seconden tussen waardoor we niet helemaal door elkaar geschud werden. 

Dushi bleef onverstoorbaar de hele tijd schrap tegen de tafel langs de lage kant liggen. Enkel bij het overstag gaan verplaatste hij zich om toch aan de lage kant te kunnen blijven liggen. 

Gelukkig konden we hier overdag binnen varen en was het een heldere dag! De golven spatten schuimend tegen de rotsen bij de ingang van de haven. Wie had kunnen vermoeden dat de heuvels achter al dit geweld zo grasgroen en lieflijk zouden zijn?

De mensen spreken hier een vreemde taal. De plaatsnamen zijn al even onuitspreekbaar als de plaatselijke specialiteiten.

De huisgemaakte Far zag er echter lekker uit en bleek een kruising tussen een soort flan en een veel te dikke pannenkoek. Na een apéro huîtres (witte wijn uit borrelglaasjes met drie oesters elk) en tagliatelle met Sint-Jacobs vruchten en prei  (waarvoor de Bazin eerst even de kok moest tot de orde roepen want die wou geen pasta koken op zondagavond) smaakte dat uitstekend!.

Als het zonnetje erdoor valt is het meteen warm en we zien intussen even bruin als een Galette au beurre bretonne. En Dushi wordt hoe langer hoe blonder. Hij zorgt voor de eerste contacten op de steiger. Alle mensen willen hem aaien en doen een gesprekje over hem.

Morgen naar Brest en daar blijven we dan een extra dag liggen omdat dinsdag slechter weer wordt voorspeld en we boodschappen moeten doen voor de eerste lange oversteek van drie dagen-twee nachten aan één stuk. 

Een impressie van de golven vandaag

We vertrokken vanmorgen om 7:50 uur en dat was misschien een voorteken dat het vandaag niet helemaal zou gaan als de voorbije dagen/weken.

We vertrokken tien hele minuten vroeger dan gepland. En dat terwijl er voor vandaag wind op dezelfde planning stond. Maar ipv uit het zuiden, stond hij toch eerder ZW. En dus gingen we voor het eerst sinds we bijna drie weken geleden vertrokken opkruisen. We moesten ook voor het eerst terug de zeilen reven (het zeiloppervlak verkleinen om bij veel wind de boot bestuurbaar te houden) Bovendien was er voor vandaag regen voorspeld, en kregen we die ook. Eerst wat gespetter in de ochtend, maar in de namiddag kregen we het echte werk. Met als gevolg dat we doornat en mét onze rode zuidwester rond 18 uur aankwamen in Roscoff.

De stad waar in de 1899 het allereerste thalassothérapiecentrum van Frankrijk werd aangelegd om reumapatiënten te helpen. En de streek die bekend is voor zijn teelt van uien : eerst om mee te geven aan de zeelui omdat uien nu eenmaal lang bewaren, en er voedingsstoffen inzitten die de zeevarenden tegen scheurbuik konden beschermen. Later omwille van de verkopers die voor wekenlang naar de UK vertrokken om daar per fiets en met slingers uien rond de nek deur aan deur te gaan verkopen.

Maar dit zijn natuurlijk niet de redenen waarom wij hier vandaag halt houden : Onze reden is omdat we van hier maar enkele dagtochten meer van de golf van Biscaye zijn verwijderd. En dat van hieruit Spanje lonkt!

roscoff

Twee keer om vijf uur eruit om een hele dag te varen kruipt niet in je koude kleren. Maar je geraakt zo wel ergens. In Lézardrieux bijvoorbeeld.

De haven van Lézardrieux ligt 10 nM landinwaarts op de rivier de Trieux.

Het is een heel bijzonder landschap wat we eerst te zien krijgen! Heel desolaat maar ook sprookjesachtig. Gaandeweg wordt de omgeving groener maar blijft ze even mooi. De rivier is diep, vlakbij de haven is de diepte nog 17 m.

Gezien we er een lange dag opzitten hebben gaan we na het avondeten enkel nog een wandelingetje maken met Dushi. De rust overvalt ons.

Vanmorgen zegt onze Engelse buurvrouw dat er regen voorspeld is. We hadden zelf al beslist om hier een dagje langer te blijven omdat er (alweer) geen wind wordt voorspeld. Bart stelt voor om met het bijbootje wat op de rivier rond te varen. En als de buren vertellen dat er hogerop op de rivier een uiterst charmant stadje ligt varen we dezelfde richting uit. Het is er gewoon prachtig!

Net voor we Pontrieux invaren moeten we nog even een sluis door. De jonge sluiswachter heeft het niet erg druk op een dag als vandaag.

Bij het vullen van de sluis vormt er zich een dikke laag schuim. Dat de carwash inclusief was wisten we niet. Dushi kijkt zijn ogen uit.

Tot onze verbazing blijken in Pontrieux flink wat boten te liggen, maar dan vooral boten die de voorbije jaren flink wat aandacht en liefde hebben gemist. Zowel grote als kleintjes.

Het stadje is daarentegen heel netjes en mooi. En de mensen zijn vriendelijk.

We zijn vanmorgen zo onverwacht vertrokken dat Bart zelfs geen schoenen meegenomen heeft. Maar we hebben geluk, vlakbij de plek waar we ons bootje kunnen aanleggen is er een bar-restaurant. De keuken is inmiddels al wel gesloten maar we kunnen er bij ons kommetje cider nog wel een mooi verzorgde assiette charcuterie/fromage krijgen. En dat Bart op zijn blote voeten is vindt de patronne niet erg.

De monding van de Trieux