Iemand stelt me de vraag wat we zowat eten aan boord. Wel, ik probeer zoveel mogelijk afwisseling te creëren, maar natuurlijk zijn er beperkingen qua ruimte in onze boot. We koken op een gasvuur met drie pitten, maar eigenlijk is er telkens maar plaats voor twee pannen of potten tegelijk.

Een receptje waar we met smaak van aten de voorbije dagen was dit :

Gebakken makreeltjes met saffraan risotto met zeekraal :

Voor 2 personen : 4 makreeltjes, helaas niet zelf gevangen maar gekocht en gekuist door de visboer. Risotto rijst,twee sjalotjes, flink wat parmezaanse kaas en een klontje boter. een handvol zeekraal.

Ik stoof de fijngesnipperde sjalot in olijfolie, voeg er de risotto rijst aan toe, tot deze glanst, dan de zeekraal, voeg water toe tot het geheel onder staat. Saffraan (of paella kruiden) toevoegen en laten koken onder een deksel tot het water weg is. Even checken dat de rijst gaar is, dan de kaas en de boter eronder mengen. Intussen in een andere pan de makreeltjes bakken – gekruid met cajun kruiden. Et voilà !

Jawel, we zijn in de late namiddag in Cherbourg geraakt. Vanuit Ouistreham viel het best mee, behalve dat we vanmorgen de eerste sluis wilden halen van 6:30 om ook nog het getij mee te hebben. De wekker stond om 5 uur. Dat pikte effe, want de voorbije nachten waren wat gebroken omdat onze ‘kleine’ (Dushi) sinds zaterdag nogal last heeft van zijn darmen. Gezien de zak voer die hij normaal gesproken at op is moet hij overschakelen naar ‘gewoon’ supermarkt voer en dat ligt nogal gevoelig blijkbaar. Maar nood breekt wet, en dus lagen we op tijd klaar voor de sluis. Met periodes stond er genoeg wind, en ons ijzeren zeil (de kneur – de motor) deed het ook. Het zonnetje kwam erdoor en we geraakten zoals verwacht in de vooravond hier in Cherbourg.

We maakten op de steiger kennis met twee jonge mensen van de Nilsson, uit IJmuiden, Pim en Julia, die toevallig ook dezelfde weg op gaan. Hen komen we de komende maanden nog wel vaker tegen. Zij gaan morgen naar de Kanaaleilanden door, maar omdat Dushi mee is, kan dat voor ons niet. Het zij zo!

En enkele bootjes verderop op de steiger ligt ook het bootje van Jean Heylbroeck, die bereid was om het boek dat Bart al jaren in zijn bibliotheek heeft te signeren.

We vernamen dat er vanavond ‘fête de la musique’ is in Cherbourg. Maar na effe de sfeer opsnuiven beslissen we om toch maar een laatste glas aan boord te drinken en de drukte aan ons voorbij te laten gaan.

Morgen opnieuw vroeg op om met de stroom mee naar Bretagne verder te reizen. Afhankelijk van de wind naar Lesardieux, Roscoff of Île de Bréhat. Of ergens anders misschien 😉

Van Honfleur naar Ouistreham is een kleine 20 nM.

Vrijdagvoormiddag rond 11 uur gingen we de sluis van Honfleur in om rond 12 uur de Seine tegen stroom af te varen met nauwelijks wind. We kiezen ervoor om in die condities geen te grote afstanden op motor te varen. De prijs van de diesel is hoog genoeg.  Bovendien proberen we zoveel mogelijk gebruik te maken van havens waar we korting krijgen via Transeurope. (50 % korting op de havengelden in de havens die lid zijn van deze groep scheelt al snel een stevige slok op de borrel in ons budget) Gezien er een storm voorzien was voor de nacht van zaterdag en veel wind en hoge golven tot maandag kiezen we om tot dinsdagochtend in Ouistreham te blijven. Een wijs man zei ons twee weken terug dat, als je de tocht aanvaardt naar Ithaka, je moet wensen dat de tocht lang mag zijn, vol avonturen, vol ervaringen’.  We hebben inderdaad geen haast, noch een strikt reisschema.

Ouistreham is een klein stadje met een mooie jachthaven net achter de sluis.  De havenmeester was uiterst vriendelijk en bood zowel ons als Dushi een glas gekoeld water aan.  Rond de haven is er veel groen en staan er hoge populieren.  Hoge bomen die effectief veel wind vangen zoals gisteravond bleek.  Op 10 minuten zijn we aan het strand van Pointe du siège aan de oevers van de Orne. We hadden al wat afkoeling gekregen aan het eind van de namiddag maar gingen toch nog even naar het prachtige strand tegen de avond aan.  Een prachtige plek waar zowel vriendengroepen, families of hondenliefhebbers elkaar vinden om te picknicken, te barbecueën of te spelen. Heel gemoedelijk allemaal.  Tot ik plots een vreemde wolkenmassa onze kant zag opkomen.  Gelukkig, want tegen dat we goed en wel terug richting haven waren, stak er een windhoos op.  De verwachte storm bleek enkele uren vroeger begonnen te zijn dan voorspeld.  Maar een verwittigd man is er twee waard en Maeva lag op zo vast als een huis en veilig beschut.

Zoals het er nu uitziet vertrekken we dinsdagochtend naar Cherbourg.  Hopelijk zonder paraplu.

PS : het vismarktje bij de vuurtoren is een aanrader : heel veel keuze en heel goedkoop : Een portie vis voor twee, voor twee dagen en een dozijn oesters kostten maar 16 €

 

 

Eventjes dachten we gisteren dat er niks te vertellen zou zijn. We vertrokken 's ochtends in Fécamp, richting Le Havre. Er was nog steeds weinig wind, eerst konden we ons redden met het genackerzeil, maar snel werd het zo windstil dat we de motor opnieuw moesten laten werken. Zodra we voorbij de kaap waren kon dan nog even de Genua uitgerold tot we de haven zouden binnenvaren. Bij het starten van de motor kregen we echter een alarm : de motorkoeling werkte niet. Gelukkig konden we rechtstreeks aanleggen aan een volledig lege bezoekerssteiger.  De impeller bleek zowat volledig kaal.  Gezien we vorig jaar op een warme zomeravond hetzelfde aan de hand hadden gehad, en het ding toen vervangen was, was dat echt wel heel vreemd. Gelukkig hebben we zoveel reserve onderdelen mee! 

Verder onderzoek wees uit dat de slang naar de waterpomp stuk was. Verduurd door leeftijd. Bart sneed er een stuk af en maakte ze weer vast. En oef, het probleem is opgelost.
We gingen 's avonds nog wandelen langs het keienstrand van Le Havre. en Dushi genoot van een eerste zwempartij op deze reis.
Vanmorgen stonden we op tijd op om het getij mee te hebben naar Honfleur. Maar bij het vertrek bleek er zoveel stroming te staan in de haven dat we niet losraakten van de steiger. (Springtij want volle maan) Een van de stootkussens ontplofte zelfs door de kracht van de stroming waarmee we opnieuw tegen de steiger werden gedrukt en Dushi sprong door alle stress en lawaai gewoon van boord terug op de steiger.  We moesten dus ons maneuver nog eens opnieuw doen, want zonder Dushi vertrekken was geen optie.
Gelukkig kregen we hulp van een man in een werkbootje,  die zo vriendelijk was om ons even een kort sleepje te geven zodat we weg raakten van de steiger. 
Intussen liggen we in Honfleur, een vredig stadje aan de monding van de Seine.  
Dat mag ook wel, na alle stress van de voorbije 24 uur.

Omdat beelden meer zeggen dan 1000 woorden

 

Van St Valery en Caux naar Fecamp in 1 minuut