Van Honfleur naar Ouistreham is een kleine 20 nM.

Vrijdagvoormiddag rond 11 uur gingen we de sluis van Honfleur in om rond 12 uur de Seine tegen stroom af te varen met nauwelijks wind. We kiezen ervoor om in die condities geen te grote afstanden op motor te varen. De prijs van de diesel is hoog genoeg.  Bovendien proberen we zoveel mogelijk gebruik te maken van havens waar we korting krijgen via Transeurope. (50 % korting op de havengelden in de havens die lid zijn van deze groep scheelt al snel een stevige slok op de borrel in ons budget) Gezien er een storm voorzien was voor de nacht van zaterdag en veel wind en hoge golven tot maandag kiezen we om tot dinsdagochtend in Ouistreham te blijven. Een wijs man zei ons twee weken terug dat, als je de tocht aanvaardt naar Ithaka, je moet wensen dat de tocht lang mag zijn, vol avonturen, vol ervaringen’.  We hebben inderdaad geen haast, noch een strikt reisschema.

Ouistreham is een klein stadje met een mooie jachthaven net achter de sluis.  De havenmeester was uiterst vriendelijk en bood zowel ons als Dushi een glas gekoeld water aan.  Rond de haven is er veel groen en staan er hoge populieren.  Hoge bomen die effectief veel wind vangen zoals gisteravond bleek.  Op 10 minuten zijn we aan het strand van Pointe du siège aan de oevers van de Orne. We hadden al wat afkoeling gekregen aan het eind van de namiddag maar gingen toch nog even naar het prachtige strand tegen de avond aan.  Een prachtige plek waar zowel vriendengroepen, families of hondenliefhebbers elkaar vinden om te picknicken, te barbecueën of te spelen. Heel gemoedelijk allemaal.  Tot ik plots een vreemde wolkenmassa onze kant zag opkomen.  Gelukkig, want tegen dat we goed en wel terug richting haven waren, stak er een windhoos op.  De verwachte storm bleek enkele uren vroeger begonnen te zijn dan voorspeld.  Maar een verwittigd man is er twee waard en Maeva lag op zo vast als een huis en veilig beschut.

Zoals het er nu uitziet vertrekken we dinsdagochtend naar Cherbourg.  Hopelijk zonder paraplu.

PS : het vismarktje bij de vuurtoren is een aanrader : heel veel keuze en heel goedkoop : Een portie vis voor twee, voor twee dagen en een dozijn oesters kostten maar 16 €

 

 

Eventjes dachten we gisteren dat er niks te vertellen zou zijn. We vertrokken 's ochtends in Fécamp, richting Le Havre. Er was nog steeds weinig wind, eerst konden we ons redden met het genackerzeil, maar snel werd het zo windstil dat we de motor opnieuw moesten laten werken. Zodra we voorbij de kaap waren kon dan nog even de Genua uitgerold tot we de haven zouden binnenvaren. Bij het starten van de motor kregen we echter een alarm : de motorkoeling werkte niet. Gelukkig konden we rechtstreeks aanleggen aan een volledig lege bezoekerssteiger.  De impeller bleek zowat volledig kaal.  Gezien we vorig jaar op een warme zomeravond hetzelfde aan de hand hadden gehad, en het ding toen vervangen was, was dat echt wel heel vreemd. Gelukkig hebben we zoveel reserve onderdelen mee! 

Verder onderzoek wees uit dat de slang naar de waterpomp stuk was. Verduurd door leeftijd. Bart sneed er een stuk af en maakte ze weer vast. En oef, het probleem is opgelost.
We gingen 's avonds nog wandelen langs het keienstrand van Le Havre. en Dushi genoot van een eerste zwempartij op deze reis.
Vanmorgen stonden we op tijd op om het getij mee te hebben naar Honfleur. Maar bij het vertrek bleek er zoveel stroming te staan in de haven dat we niet losraakten van de steiger. (Springtij want volle maan) Een van de stootkussens ontplofte zelfs door de kracht van de stroming waarmee we opnieuw tegen de steiger werden gedrukt en Dushi sprong door alle stress en lawaai gewoon van boord terug op de steiger.  We moesten dus ons maneuver nog eens opnieuw doen, want zonder Dushi vertrekken was geen optie.
Gelukkig kregen we hulp van een man in een werkbootje,  die zo vriendelijk was om ons even een kort sleepje te geven zodat we weg raakten van de steiger. 
Intussen liggen we in Honfleur, een vredig stadje aan de monding van de Seine.  
Dat mag ook wel, na alle stress van de voorbije 24 uur.

Omdat beelden meer zeggen dan 1000 woorden

 

Van St Valery en Caux naar Fecamp in 1 minuut

Zo gaat dat dan bij zeilen: Plannen zijn net zoals principes. Je moet ze af en toe kunnen loslaten. En uiteindelijk is dat helemaal niet verkeerd.

We zijn vanmorgen met goeie moed vertrokken. Alleen bleek er al snel wel héél weinig wind te staan. Zelfs met de genaker bleek dat 6 (zes) knopen te weinig was om vooruit te komen tegen de stroming.
We belden even met de haven van St Valery en Caux en ja hoor, we konden er nog tot 14 uur binnenvaren. De ingang van de haven valt immers droog bij laagwater.
Bovendien bleek dat zowel het stadje, het strand als de haven de moeite waard waren om aan te doen.
En Dushi? Die vond het niet erg dat hij nog geen nachttochtje moest doen.
Morgen wagen we nog een poging op St Vaast.  En mocht dat niet lukken zijn Ouistrehan of Cherbourg ook nog mogelijke opties.
DIeppe Plage

Een sputterende motor zorgde hoe langer hoe meer voor stress. Tot op vrijdag na 17 uur er een Vovo-motor-fluisteraar werd bij geroepen. En toen bleek dat het niet aan de bougies, of het dieselaanzuigpompje lag. Maar aan een lek in de eerste filter.

Maar eens de factuur vereffend was konden we dus zaterdagochtend vertrekken. Het was een prachtige zeildag, met een stralend zonnetje, een vlakke zee en zeilen aan 6,5 knoop aan de wind.

Als beloning voor dat ‘geduldige’ wachten kregen we gisteravond toen we in Dieppe aankwamen zelfs zomerse temperaturen. Shorts en jurkjes kwamen boven.

Het lijkt nu ook echt vakantie!

Hoewel natuurlijk na een week weg er al eens moet worden gewassen 😉

Dushi trekt er zich, nu hij van zijn laatste teken is verlost, hoe langer hoe minder van aan en ontpopt zich tot waakhond van de hele steiger. Mensen beginnen ons nu ook alweer te herkennen aan onze hond.

Morgen proberen we eens hoe hij zich gedraagt op een langere tocht want het wordt een dag en nacht varen aan één stuk richting St Vaast.

 

 

DIeppe Plage