Zoals ik al eerder vermeld heb, kreeg ik via via een uitstekend recept voor briochedeeg van een franse zeiler patissier. Ik kneed het deeg ’s avonds en laat het een hele nacht rijzen, afgedekt met een schone keukenhanddoek, tochtvrij en bij kamertemperatuur. Zo kan het ’s morgens direct in de oven en heb je na een uurtje heerlijk vers brood.

Ingrediënten:

500 g bloem – 75 g boter – 20 g suiker – 8 g zout- 300 ml melk- 15g droge gist – 2 eieren

Met dit deeg maakte ik tijdens de oversteek kaneelrolletjes. Ik rolde het uit met een fles- want een deegroller heb ik niet aan boord- tot het een kleine CM dik was, in een rechthoek. Besmeren met boter, een egaal laagje suiker en dan besprenkelen met rozijnen en eventueel noten. Hierover bestuiven met kaneel. Oprollen tot één rol en deze in acht gelijke rolletjes snijden. De rolletjes netjes tegen elkaar in de ovenschaal leggen en laten bakken tot ze goudbruin zijn.

Het moeilijkste stuk is het wachten tot ze koud genoeg zijn om ze op te eten!

Het is geen Dominique Persoone maar het voldoet !

Waar te beginnen met een verslag als je zo vol indrukken bent van een plek?

Wij waren nog nooit in een land geweest dat zo’n zwaar koloniaal verleden heeft. Suriname had in het verleden tientallen plantages. Zowel koffie, cacao als suikerriet werd hier massaal geteeld en geëxporteerd naar zowel Europa als Amerika.

Tot de slavernij werd afgeschaft werden hiervoor afrikaanse slaven ingezet, vanwaar ook de oorsprong van de vele zwarte bevolking hier. Toen de slavernij werd afgeschaft werden er massaal mensen uit Java ingezet, de zogenaamde contractwerkers. Toen zij in verzet kwamen tegen de uitbuiting werd dit bloedig neergeslagen. Tijdens de voorbije weken bood Nederland hiervoor zijn verontschuldigen aan, waarop enkele groepen meteen probeerden een vergoeding te berekenen.

In de ondergrond vond men bauxiet, de delfstof die men gebruikt om aluminium te maken. Ook voor die mijnen had men liefst goedkope arbeidskrachten.

De overheid zorgde in eerste instantie dat alle etnische groepen apart van elkaar ‘gehuisvest’ werden. In de loop der tijd is die afstand wel wat vervaagd.

In het directe verleden was vooral de tijd dat Desi Bouterse aan de macht was bepalend. Even lezen op internet leerde ons dat hij geen brave schooljongen is maar vooral zichzelf en zijn familie heeft verrijkt. Geld waarvan de oorsprong het daglicht niet mocht zien, in die mate dat hij veroordeeld werd in Nederland en hij van zodra hij in een land komt wat een uitleveringsverdrag heeft met Nederland wordt opgepakt.

Inmiddels blijven hij en zijn aanhangers hier in Suriname grote sier maken. Dat konden we zelf zien en horen want toevallig ligt een van hun gronden vlak naast Marina Waterland. Op kerstavond werd er iemand met een helikopter afgezet, waarna een live optreden begon. Op nieuwjaarsdag werd er een uitgebreid vuurwerk 🎆 afgestoken. Tweede nieuwjaarsdag kwam er een groot motorjacht voorbij varen met luide muziek, begeleid door enkele kleinere motorjachten.

Zijn opvolger doet het naar het schijnt ietsjes beter maar heeft natuurlijk te maken met de erfenis en dode lijken in de kast. Zoals iemand zei : we hebben hier geen grote natuurrampen. Dat is niet nodig want we hebben onze regeringen.

Die verloedering kan je zien : het vuilnis slingert rond, wegen en gebouwen worden niet onderhouden. De mensen klagen dat alles zo veel duurder is geworden in enkele jaren tijd, men spreekt van verdrievoudiging.

Het kantoor van de Militaire Politie

Maar… desondanks maakten we kennis met vooral heel erg vriendelijke mensen. Iedereen is hulpvaardig en hartelijk.

Noël, de eigenaar van Waterland Resort en Marina.
Alweer een nieuwe vriend : Ruiz. Al noemde hij Dushi voor het gemak Doosje.

Via David, de zoon van mijn broer, kregen we een aantal toeristische en culinaire tips waar we gretig gebruik van maakten.

We bezochten twee oude plantages. In Peperpot werd vroeger koffie geteeld. Nu is er een boutique hotel met restaurant gevestigd in de oude directeurswoning. Prachtig gerestaureerd.

De tweede was Mariënburg, waar de suikerrietmolen tot in de jaren negentig actief was. Eén van de oude werknemers vertelde ons wat over het verleden. Inmiddels zijn de gebouwen helemaal vervallen en neemt het woud terug de site in.

De oude suikerriet molen

We gingen naar de boerderij van David’s schoonfamilie. Cherry’s ouders kweekten er tomaten. Nu wordt het bedrijf geleid door haar broer, Gianni, die zich toespitst op veeteelt. We gingen mee naar zijn beesten kijken, een kruising tussen zeeboe en Holstein, zodat ze beter bestand zijn tegen het klimaat, wat vochtig en warm (in het grote droge seizoen zelfs heet) is.

Als een volleerde boerderij hond in de achterbak van de pick-up

Toen we aankwamen vloog een grote wolk gieren weg. Die zijn blijkbaar verlekkerd op de moederkoek van de koeien die net gekalfd hebben.

De gieren slaan op de vlucht

Hij toonde ons stukken land die nog moesten drooggelegd worden, en reden voorbij één van de grote pompen die hiervoor gebruikt worden.

Samen met Gianni op de foto. We waren onder de indruk van ons boerderij bezoek!

Suriname wordt doorkruist door de Suriname rivier. Het land is op veel plaatsen moerassig en nat (helaas dus ook veel muggen en andere stekende beestjes) We lazen dat het voor 90 % uit woud bestaat. We konden dus ook veel verschillende dieren in het wild zien en horen. Capucijnaapjes, doodshoofdaapjes, brulapen (die een geluid produceren dat lijkt op dat van een vertrekkende straaljager), boomkikkers (die s’avonds tsjilpen als vogeltjes, luiaarden (die maar één keer per week de bomen uitklimmen om hun behoefte te doen), een gigantische variatie aan vogels, slangen… We zagen ook iemand een anaconda weggooien die hij net had afgemaakt. Gelukkig kwamen we daarvan geen levend exemplaar tegen!

Overal kreken

Luiaard
Een arend

Maar bovenal hadden we het ontzettend gezellig met alle andere overstekers die in Marina Waterland lagen. Er is in dit haventje plaats voor 15-tal boten, waarvan we er al verschillende eerder onderweg tegen kwamen. Met de andere maakten we snel kennis en er werden allerlei dingen samen georganiseerd : een kerstfeest, boodschappen doen in ons gehuurde busje, kanovaren, gymen, yoga, oudjaar vieren in de stad, een geïmproviseerde nieuwjaarsduik inclusief erwtensoep om achteraf ‘op te warmen’.

Kerstfeest. Als het gezellig is komen er al wel eens muziekinstrumenten boven!
Gym bootcamp.
We lieten ons rijden op oudjaar.
Samen fruit en groenten kopen
Oudjaar in de Paramaribo. Het feest begint hier al om 11 uur ’s ochtends.
Afscheid van het oude jaar met veel knallen en rook
Erwtensoep

Suriname ? Dat zijn dus voor ons heel veel goede herinneringen en is heel erg de moeite waard om te bezoeken.

Waterland
Dankjewel aan Lennert en Marieke voor deze prachtige drone beelden!

Maar, ook aan dit prachtige liedje komt een eind! We zijn vanochtend vertrokken naar Martinique. Het wordt een tocht van 630 Nm, een viertal dagen.

Even terug naar eind november.

Na de eenvoud en schoonheid van Sao Nicolau was ik wat teleurgesteld bij de eerste aanblik op Sao Vicente en zijn hoofdstad. Moesten we nu écht naar deze stad?

We waren nog maar goed en wel aan land toen we kennis maakten met een aantal mannen die meteen hun diensten als chauffeur of als gids aanboden .Of misschien konden ze een hele uitstap voor ons regelen? Of hadden we niet wat kleren die we kwijt wilden? Er is flink wat armoede in Sao Vicente, en er wordt veel gebedeld. Vooral door mannen, of jongens. Tijdens een gesprek met een Belg die hier een groot deel van het jaar woont kwam dit ter sprake: hij vertelde dat als jonge kinderen je zeggen dat ze honger hebben, je ze naar school moet door verwijzen. Er is immers schoolplicht tot 14 jaar, en om de kinderen en hun ouders extra te motiveren om naar school te gaan krijgen ze er ook eten.

Je moet hier trouwens ook best wat uitkijken voor gauwdieven en ’s avonds kan je beter niet alleen op straat rondlopen.

De zeiljachten die naar Mindelo komen, zijn hier zowat allemaal om een laatste bevoorrading en de laatste herstellingen te doen voor ze de oversteek van de oceaan voorbereiden. Sommigen waren al vertrokken uit Gran Canaria, al dan niet met de ARC, en moesten de haven binnen lopen omdat ze schade hadden die in Mindelo moest hersteld worden. Geen sinecure als je weet dat zelfs een emmer kopen onmogelijk bleek.

Mindelo is de geboortestad van Césaria Evora, de grote trots van de Kaapverdianen!

We maakten in de haven kennis met Jelle Veyt, een straffe kerel uit Dendermonde die de seven summits wil beklimmen, de hoogste bergen van de zeven werelddelen. Hij gaat er geen uitdaging voor uit de weg. Hij wil namelijk geen gemotoriseerde voertuigen gebruiken om aan die bergen te komen. Zo fietste hij naar Nepal om de Everest te beklimmen. Enkele jaren terug had hij zelfs het idee opgevat om de oceaan over te roeien. Dat plan heeft hij moeten laten varen (!) omdat ze zo zeeziek waren. Nu wou hij per zeilboot tot Panama, van waar hij verder zou fietsen naar Alaska.

Poseren bij een beroepsavonturier

Al snel verzoende ik me met Mindelo, want het sfeertje dat hier hangt is heel bijzonder. Al die zeilschepen zijn hier omdat hun eigenaren de oceaan willen overvaren.

Dagelijks vertrekken er verschillende boten, wat dikwijls gepaard gaat met mensen die uitwuiven en ook wel met getoeter op de misthoorn.

Sam en Hanneke van de Blue Note gooiden als eersten van onze groep de lijnen los. Daarna waren Tomas en Lindy van Extress aan de beurt. Hoewel we hen allemaal gaan terugzien in Suriname was het toch een emotioneel moment.

Omdat het nu nog in de planning paste, schreef ik me in om te leren diepzeeduiken. Na een halve dag zelfstudie,en een halve dag les in het zwembad mocht ik vrijdag mijn eerste twee duiken in de oceaan doen en zaterdag nog twee duiken. Wat me woensdag in het zwembad nog onmogelijk leek, lukte toch : ik haalde mijn diploma ! Cabo Verde blijkt een ideale plek om te duiken. Indrukwekkend hoeveel vissen hier in de oceaan zwemmen! Vanaf nu mag ik overal ter wereld materiaal huren en duiken tot 18 m diepte.

Onze vrienden Christel en Luc kwamen op vrijdag 3 december aan. Hoe fijn was het om te zien hoe ze mee opgingen in de sfeer van de vertrekkers community en natuurlijk zijn we dankbaar voor de hulp die we van hen kregen bij onze laatste voorbereidingen.

Bovendien brachten ze niet één maar twee nieuwe Nemo’s mee voor Dushi! En blij dat hij ermee was!!! Dankjewel Lena en Ella ! We zijn er extra voorzichtig mee ! Beloofd!

Zaterdag kwamen ook onze ‘opstappers’ Hilde en Werner aan, zij varen mee naar Suriname. We maakten zondag nog allemaal samen in een busje een rondrit op het eiland naar de Monte Verde.

Sinds kort hebben we ook de stickertjes van Lia mee op reis. Lia is het kleindochtertje van oud-collega Gerda die overleed aan een hersentumor. Het was de wens van de familie om op de mooiste plekjes ter wereld een herinnering aan haar achter te laten. Dat doen we dus met veel plezier vanaf nu!

Maandag 5 december deden we nog de laatste aankopen van groenten, fruit , vlees en vis en rond 17:00 gooiden ook wij de trossen los. We hopen tussen de 14 dagen en drie weken te doen over deze grote oversteek.

Een tonijn aan 2€/kilo. Goed voor 2 maaltijden met ons vieren.

Rond 17:00 was het zover, en konden wij de trossen losgooien! Klaar voor de oversteek van de Atlantische oceaan naar Suriname. Een slordige 2000 Nm…

We hebben er 15 dagen over gedaan om van Mindelo op de Kaapverden naar Braamspunt op de Suriname rivier te varen. In totaal legden we 2000 nM af. De eerste dagen met heel weinig wind en de laatste dagen met een lekker windje en stroom mee. De 3 laatste dagen deden we 175 nM per dag.

We liggen nu voor anker mooi beschut met zicht op de bossen en een klein dorpje op de wal.
Intussen is de eerste fles champagne gekraakt en gaan we nu over naar nummer twee.
Morgenvroeg varen we door naar Marina Waterland
———————————————————————————————— MAEVA SV MMSI 205699810 OR 6998 ON3BDH@WINLINK.ORG
Position : 05-56.00N 055-09.06W Speed : 0.2 Course : 4438

Onze 15de en vermoedelijk voorlaatste dag van deze oversteek.
Gisteren hebben we de hele dag een sterke tegenstroming van ongeveer 2 knopen tegengehad. Vandaag hebben we de stroming licht mee en volgens Koen zouden we binnenkort 2 tot 3 knopen stroming meehebben.
We zijn nog 180 nM van Paramaribo verwijderd. Als we onze snelheid kunnen behouden zijn we morgen tegen valavond ter plaatse. Gezien we de Suriname rivier niet tijdens de nacht willen opvaren zullen we voor anker gaan aan de braampunt en daar wachten op licht en stroom mee. De tocht over de surinamrivier tot marina resort waterland is 27 nM of 4 uur varen
Tot nu toe hebben we de motor enkel maar gebruikt om de batterijen bij te laden. Vandaag was een bewolkte dag met weinig opbrengst van de zonnepanelen. Toch maar eens kijken voor een D400 windgenerator ?
———————————————————————————————— MAEVA SV MMSI 205699810 OR 6998 ON3BDH@WINLINK.ORG
Position : 06-54.22N 052-25.34W Speed : 7.2 Course : 27150
Msg created on 2022-12-19 / 17:34:00
Iridium tot 05/01/2023 messaging.iridium.com/ IRIDIUM nummer +881632738107
www.4sail.be