Dit recept werd eens gemaakt op de kookles van KVLV in Oppem. Het blijft een lekkere frisse salade bij zowel gegrild vlees als vis en ziet er mooi kleurig uit.

Benodigdheden: 1 sinaasappel per persoon, een kleine rode ui, een teentje knoflook, wat wijnazijn en olijfolie, 10 zwarte olijven ontpit en in ringetjes gesneden, peterselie

Sinaasappels à vif schillen (dus zonder het witte velletje) en in schijfjes van 0,5 cm. Schik de schijfjes dakpansgewijs op een platte schaal. Ui pellen en in ringetjes of maantjes snijden. Tussen de sinaasappels schikken. Een niet al te zure vinaigrette maken van een lepeltje olijfolie en wat wijnazijn, en het geplette en fijngehakte teentje look. Over de sinaasappels gieten. Afwerken met wat gehakte peterselie en olijven.

Maak dit gerust enkele uren op voorhand zodat de smaken kunnen vermengen.

De koelkast heeft het begeven. En dan wel degene die we gebruiken om drank in te koelen. Dat is één van de ergste dingen die er kan kapot gaan aan boord. (Er is er gelukkig nog een kleinere waar voedingswaren in worden bewaard)

Geheel onverwacht was het niet. Toen we in Nazaré waren, enkele weken terug, had ze ook al eens dienst geweigerd. Maar de snelle tussenkomst van een koeltechnieker die het systeem terug voorzag van het juiste en nodige gas heeft toen geholpen. Helaas niet van blijvende duur. Er is waarschijnlijk ergens een lek waardoor het gas opnieuw is ontsnapt. Maeva is intussen de 20 gepasseerd, dus heel abnormaal kan je het niet noemen. Alles wat elektrisch is aan boord is immers geen heel lang leven beschoren dankzij het zilte water.

Bart heeft besloten om deze keer een nieuwe compressor te installeren. Deze is inmiddels besteld en wordt hopelijk snel geleverd in de haven van Lagos, waar we toch van plan waren om terug te passeren voor we de oversteek naar Madeira aanvatten, begin september.

En dus hadden we ruim tijd om eens meerdere dagen te blijven hangen op één plek. En welke plek is daar meer geschikt voor dan Culatra?

Culatra is een eilandje, bestaande uit duinen, op de Ria Formosa. Je kan er enkel komen met een boot en er rijden geen auto’s op het eilandje. Als je het eiland doorkruist, kom je op een prachtig strand aan de Atlantische oceaan.

Er ligt een mooi pad door de duinen
Dushi en zijn lokale vriendje van de dag

Het ritme van het eiland is zeer gemoedelijk en rustig. Enkele keren per dag komt er een ferry langs die dagjestoeristen meebrengt en ophaalt. Er zijn enkele restaurantjes, barretjes, een snoepwinkel, een ijseskraam en gisteren ontdekten we ook nog een klein bakkerijtje waar ze dagelijks twee soorten gebakjes maken. (Pasteis de nata en ‘baba’, een nat biscuitgebak met cocos en een soort crème.) Maar vooral heel veel vissers.

Op de rivier is een grote ankerplaats, en het plekje is bij zeilers geen onbekende. We lagen er samen met ‘JestX’ en ‘Spirit of a Geisha’, twee collega-vertrekkers die we al eerder kruisten en waarmee we de voorbije week een aantal avonden hebben doorgebracht. Hun koelkast werkt gelukkig naar behoren 😉

We waren een beetje stil de voorbije dagen. Wij wel.

Via Sagres kwamen we in de Algarve terecht. Een prachtige streek met prachtige rotsen die beige tot warme terra cotta gekleurd zijn. Sinds we hier zijn, zijn we ook in echt warm weer terecht gekomen. De truien zijn sinds enkele dagen de kast niet uit gekomen.

Je mag niet zonder voorafgaande voorbereiding naar Sagres gaan !

Helaas zijn we niet de eersten die dit hebben vastgesteld. Er is hier dan ook heel veel toerisme en om zoveel mensen op een relatief kleine oppervlakte te ontvangen zijn er grote lelijke buildings neergeplant achter die mooie rotsen.

Portimao voor sommigen de place to be, voor ons eerder een te mijden plek

We hebben de voorbije dagen dan ook ons uiterste best gedaan om plekken te vinden die rustig en mooi waren, maar zelfs op die mooie plekken konden we niet altijd ontsnappen aan de harde beats van de discotheken die vanaf een uur of drie in de namiddag het feest inzetten om pas vroeg in de ochtend te stoppen.

Omdat de havens hier ellendig duur zijn (reken gerust op 80€ per nacht voor onze boot) lagen we voor het grootste stuk van de week voor anker. Zolang we geen water nodig hebben kan dat. Met ons drieën kunnen we wel even voort als de vier watertanks gevuld zijn en dat deden we dus toen we in de haven van Lagos lagen.

Vlakbij de haven van Lagos zijn er ook 2 grote supermarkten waar we voorraad insloegen voor de voorbije dagen. Leveren aan de haven doen ze niet. Maar wie niet sterk is moet slim zijn en dus reden we met de winkelkar gewoon tot aan onze boot en brachten deze daarna netjes terug.

Vanaf de ankerplek bij Portimao hebben de voorbije dagen wat tochtjes met de Dinghy gedaan, zijn een dagje vlakbij de rotsen gaan ankeren, hebben geSUPt.

De ankerplek ligt mooi beschut, maar het is er dag en nacht rollen geblazen door de vele motorboten die in en uit de haven varen. Overdag de toeristenboten en jetski’s, ’s nachts de vissersboten.

Zicht op de ankerplek

Dushi was alweer de grote animator op het strandje en had telkens weer nieuwe vrienden die met hem wilden spelen : zowel jonge kinderen als gepensioneerde dames vallen voor zijn charme. Hij trekt het zich niet aan hoe oud, zolang er maar iemand zijn speeltje gooit.

Sit down paddelen met Dushi !

Vanmorgen zijn we vertrokken naar Culatra, vlakbij Faro.

Kennen jullie de scène uit Funding Nemo waar Dory Walvis praat? Onze Dushi praat Dolfijn. Dat konden we vannamiddag op weg naar Sagres weer eens horen. (Zet het geluid zeker aan) En gezien het water hier glashelder en vlak lag kon ik er ook mooie beelden van maken.

In 1460 (of 1469, afhankelijk van welke bron) werd in Sines Vasco Da Gama geboren, de beroemde ontdekkingsreiziger die Indië ontdekte. Sines is nog steeds een havenstad, vooral voor industriële scheepvaart maar ook met een vissersvloot en een jachthaven.

Vasco, een gewichtig man

Toen we zaterdag een plekje wilden reserveren werd ons gezegd dat ze dat niet deden : er was op dat ogenblik nog plaats in de haven en mocht dat niet het geval zijn, dan  konden we alleszins beschut ankeren net voor de haveningang.

Dat laatste bleek het geval te zijn. En dus gingen we voor anker. We mochten wel de haven gebruiken om met de Dinghy aan land te gaan, wat wel comfortabeler is, gezien we een aantal keer per dag aan land moeten met Dushi

Sines heeft een oude stadskern, rond de kerk en het fort, met enkele restaurantjes. Wel een stevige klim naar boven want de lift is blijkbaar al een tijdje buiten gebruik. (Dit is trouwens niet de eerste plek waar dit het geval is…)

Het hele centrum maakte een beetje een verlaten indruk, met verschillende winkels en huizen die leegstaan. (Een gevolg van COVID?)

Vandaag gaan we richting Lagos. Dat is naar het schijnt het tegenovergestelde en heel druk. Hopelijk kunnen we er in een rustigere baai ankeren!