Fuerteventura

We komen hoe langer hoe meer vertrekkers tegen. Maar niet iedereen vertrekt om dezelfde redenen.

We hadden de voorbije weken sinds we hier rond de Canarische Eilanden varen al wel vaker oproepen gehoord op de radio : llamada général – llamada général – llamada général. Er wordt verzocht om uit te kijken naar een rubberen boot met 62 mensen aan boord, die op 22 september zijn vertrokken in Marokko en waar tot nu geen bericht van is. Of er is een rubberboot gesignaleerd op die plek, gelieve ter plaatse te gaan en assistentie te verlenen.

Deze week kwam het nóg dichterbij toen we de reddingsboot de haven zagen invaren met een 20 à 30 jongemannen die vriendelijk en zelfs uitgelaten naar ons zwaaiden. Ze waren duidelijk blij om op Europees grondgebied geraakt te zijn. Er stonden een medische equipe en enkele politiecombi’s klaar.

Toen ik de dag erna op het kantoor was vroeg ik meer uitleg. De mannen komen vanuit verschillende westafrikaanse landen, onder andere Senegal, en hebben voor ze hier aankomen dikwijls al een reis van enkele maanden achter de rug.

Eenmaal hier blijven ze gedurende een maand hier in een vluchtelingenkamp. In die tijd wordt nagegaan of ze recht hebben op asiel. Zo ja worden ze doorgestuurd naar het Europese vasteland, zo neen worden ze teruggestuurd.

We beseffen hoeveel geluk wij hebben.

We liggen enkele dagen in de haven van Gran Tarajal. Het is een kleinere badstad dat qua uitstraling een beetje blijven steken is in een vorig decennium. Maar je kan er boodschappen doen, en er is een uitstekend visrestaurant vlakbij, uitgebaat door de coöperatieve van de plaatselijke vissers. Alle vis is er uiterst vers. En… Er zijn weinig andere toeristen.

Als blijkt dat de Escapade ook deze kant op komt, en de kapitein jarig is verlengen we ons verblijf met enkele dagen. Een dertigste verjaardag moet worden gevierd in stijl. We maken met vereende kracht op twee boten een stevige biefstuk, oven frietjes met huisgemaakte mayonaise en béarnaise saus klaar. We genieten er evenveel van als de jarige.

De ossenhaas wordt versneden in steaks van twee vingers dik

Vanmorgen zijn we vertrokken richting Tenerife. We ankeren even in Morro Jable, de tijd om even te snorkelen en op zoek te gaan naar de roggen die er zouden zitten. Het water is helderblauw, maar de roggen blijken op zaterdag niet te zien te zijn.

En dus varen we verder naar Tenerife.

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.